این پاورپوینت در مورد آشنایی و معرفی تصاویر پزشکی دیجیتالی می باشد و شامل تاریخچه تصویربرداری پزشکی، انواع دستگاه های تصویربرداری مانند CT اسکن، MRI و PET، مفاهیم کلیدی مانند استاندارد DICOM و سیستم های PACS، و نقش فناوری های دیجیتال در بهبود کیفیت تصاویر و کارایی تشخیصی است.
تصویر برداری از اعضای بدن برای اولین بار توسط ویلهلم کنراد رونتگن فیزیکدان آلمانی و استاد دانشگاه ورزبورگ (wurzburg) آلمان در شب 8 نوامبر سال 1895 میلادی همزمان با کشف اشعه ایکس از استخوانهای دست همسرش انجام گرفت. علت نامگذاری ایکس به این اشعه نداشتن ایده بخصوصی در مورد آن بود. بنابراین آن را اشعه ناشناخته یا مجهول ایکس نامیدند و تصویرگیری با این اشعه ، رادیولوژی نامیده شد.
در این دستگاهها بوسیله تولید اشعه ایکس در یک تیوپ و بکاربردن یک سری تکنیکها و شرایط لازم و عبور اشعه از بدن بیمار و برخورد آن با فیلم و سپس ثبت تصویر بوسیله دستگاههای ظهور و ثبوت از اعضای مختلف بدن تصویر برداری میشود.
در این دستگاه تصویر برداری مقطعی و عرضی توسط چرخش دستگاه به دور عضور مورد نظر صورت میگیرد و در هر چرخش یک مقطع از عضو را در کوتاهترین زمان تصویرگیری میکند و تصاویر توسط کامپیوتر بازسازی میشوند.
استفاده از یک میدان مغناطیسی بزرگ است که وقتی بیمار در آن قرار میگیرد، امواج رادیویی که دستگاه میفرستد، بر روی هسته اتم هیدروژن در بدن اثر گذاشته و آنها را در یک میدان مغناطیسی قرار میدهد. سپس تصویرگیری توسط کامپیوتر از مقاطع مختلف عضو مورد نظر صورت میگیرد.
برای استفاده از این سیستم یک عنصر رادیواکتیو که پوزیترون تولید میکند، وارد بدن بیمار میشود و سپس دو عدد پرتو گاما تولید میشود. بر این اساس در این سیستم آناتومی و فیزیولوژی بدن مشخص میشود.
یک ماده رادیواکتیو از طریق داخل رگی یا خوراکی یا استنشاقی مورد استفاده بیمار قرار میگیرد. به علت اعمال متابولیک در بدن این مواد رادیواکتیو در محل خاصی تجمع مییابند. سپس یک دوربین در این سیستم به نام دوربین گاما تعداد تشعشعات گامای ساطع شده از بیمار را شمارش میکند که نشان دهنده میزان جذب اکتیویته در آن عضو مورد نظر است. در نتیجه یک بیماری خاص مثلا تومور میتواند در شمارش تغییر بوجود آورد و بیماری تشخیص داده میشود.
سازمان بهداشت جهانی WHO به تولید کنندگان فیلم رادیولوژی فرصت داده است که تا سال 2010 میلادی تولیدشان را به دلیل آسیب به محیط زیست متوقف نمایند.
بایگانی تصاویردیجیتال پزشکی و سیستم های ارتباطی (داخل و خارج مراکز درمانی) که موارد زیر در سیستم پکس (PACS) استاندارد باید قابل دسترسی باشند تا آن مرکز تصویر برداری شرایط (Filmless) را داشته باشد.
تصاویر دیجیتال پزشکی با فرمت دایکام(DICOM)
گزارش پزشک از تفسیر تصاویر دیجیتال
اطلاعات بالینی بیماردر قالب استاندارد HL7
تصاویر پزشکی عموما به دلیل مخاطرات احتمالی در تصویربرداری مکرر یا طولانی مدت برای بیمار و نیز هزینه های جانبی به صورت تک نسخه ای تهیه می شوند و تکثیر آنها به روشهای عادی معمولا هزینه قابل ملاحظه ای را در بردارد، ضمن آن که در این روشهای تکثیر کیفیت تصویر نیز عمدتا کاهش می یابد.